Internet, een lezing en de onsen

Wheee.
Als eerste: Internet! Op m'n kamer! We hadden het op de 9e aangevraagd en op de 13e kwamen ze het al aanleggen. Go Japanners :P
Dus zit ik nu lekker op m'n eigen kamer te tikken, zonder Chinezen die blèren met hun familie. Want dat doen ze zo hard dat ik het zelfs over m'n eigen muziek heenhoor op maximaal volume *zucht*
Maar goed. Verder was er nog een lezing op maandag, waar we semi-verplicht heen moesten (in Japan is alles semi-verplicht; ze zullen nooit zeggen: Ga daar en daar heen. In plaats daarvan: we zouden het op prijs stellen als je er heen zou gaan. Dus passen wij ons natuurlijk aan aan deze logica en zijn we naar een erg *kuch* interessante lezing geweest. Nee echt, hij was wel interessant wat het deel over de relatie tussen Japan en Nederland betreft, maar men ging vrij diep in op de inhoud van die relatie, inclusief de werking van de stoommachine, het lesrooster van een student geneeskunde in 1856, etcetera, wat wat minder interessant was. Op het eind kwam één van de sprekers ook nog naar ons toe om te zeggen hoe goed ze het vond dat we wakker waren gebleven, omdat zij al lang weg was gegaan als ze ons was. Maar goed :P
We kregen voor deze lezing ook nog gezelschap van professor Boot (ja, die ene uit Leiden). Gezellig.

Boot-sensei (zoals men leraren in het Japans noemt, en het typt wat makkelijker), ging vandaag ook mee op de excursie naar Unzen en Shimabara. Het was echt enorm leuk (de tocht :P), maar oh zo vermoeiend. Als eerste, Unzen. Unzen staat bekend om z'n hete bronnen, die ook voor therapie gebruikt worden in Japan. Het Japanse woord hiervoor is onsen, vandaar ook dat het in de titel staat. Logisch, toch? :P Ook is Unzen bekend om het feit dat, toen de Christenen uiteindelijk vervolgd gingen worden in Japan (na de Shimabara opstand van 1637-38) werden de laatste Christenen die het bombardement op het Hara kasteel door de Nederlanders overleefden (jaja, want de Nederlanders gaven niet zoveel om het geloof verspreiden, maar meer om geld, plus de christenen in Japan waren katholiek, wat de protestante Nederlanders toch al niet zo leuk vonden), in de hete bronnen van Unzen gekookt. Lekker he?
Als eerste gingen we naar een uitkijkpunt waar het volgens Takano-sensei's zeggen erg moeilijk was om te komen als je niet met een georganiseerde tocht ging of uit de buurt kwam, dus Yay! Het was er superkoud (ja duh, bovenop een berg, wat verwacht je ^^), en het waaide ook heeeel hard. Na het uitkijkpunt zijn we naar Unzen zelf gegaan, alwaar we in twee groepen verdeeld werden; één groep ging naar de hel (een rotstuin waar de dampen van de bron uit de grond kwamen), en de andere naar de onsen. Jonathan, ik, Jaap (een Nederlandse leraar die les in Nederlands geeft aan de universiteit van Nagasaki) en Boot-sensei waren de enige mannen van het gezelschap die de onsen in gingen. Maarja.
In de aanloop naar vandaag had ik nog wel m'n twijfels over deze onsen. Zal ik nou gaan of niet? Want ik ben ook nog nooit een sauna ingeweest en ben niet heel erg makkelijk in dat soort dingen. *kuch*
Maar goed, vanmorgen werd ik wakker, en ik dacht: damn it all, ik ga gewoon, de onsen van Unzen is niet voor niets zo bekend, en hoe vaak ben ik nou nog in Japan hierna. En ben ik blij dat ik gegaan ben, want een onsen is echt goddelijk. Even voor de duidelijkheid, er staat dus gewoon een soort van badhuis om de onsen heen, je zit niet constant in de buitenlucht. Alvorens je de onsen ingaat moet je je eerst even wassen en afspoelen op een krukje met een douchekop, want je kan natuurlijk niet zomaar de onsen in. Heel logisch eigenlijk, als je erover nadenkt. Maar goed, nadat je je hebt gewassen kan je de onsen in, en oh wat is dat lekker als het buiten maar 15 graden is. Ik denk dat de temperatuur van de onsen rond de 40 graden lag, het was echt suuuuperlekker water. Naast het grote onsen bad waren er ook nog 5 kleine badjes met aflopende temperatuur, en speciale geurtjes, wat erg lekker voor de afwisseling was.
Na een half uurtje werd ik helemaal duizelig en had ik het suuuperwarm, dus nog even het een-na-koudste bad ingegaan, afgedroogd, en gaan lunchen. Dat was dan ook meteen de langste tijd dat ik ooit heb moeten wachten op eten in Japan, namelijk wel 10 minuten. En dat zegt ook meteen heel veel over de supersnelle service die heel normaal is in Japan (kan Nederland nog een puntje aan zuigen :P).

Na de onsen gingen we verder naar Shimabara, waar we de resultaten van een vulkaanuitbarsting in 1991 te zien kregen in een verdacht veel attractiepark uitziend complex. Typisch iets voor Japanners om er zoiets van te maken. Maar goed, het was wel indrukwekkend, want de puinvloed was niet opgeruimd, en de huizen die onder het puin bedolven waren waren allemaal origineel. En er zijn toch ook wel wat mensen bij omgekomen, dus dat doet je wel even stilstaan bij het feit hoe fragiel een mensenleven toch eigenlijk is. *peins peins*

Hierna zijn we naar het kasteel van Shimabara geweest, wat toch eigenlijk wel een beetje tegenviel, want men had een parkeerplaats op het kasteelterrein zelf gemaakt. Wel zo functioneel natuurlijk, maar het deed een beetje af aan de sfeer. Het kasteel stelde zelf niet heel veel voor, er was een museum in het kasteel, maar het voelde niet echt antiek, niet zoals een kasteel in Nederland aan zou voelen. Het was echt helemaal gemoderniseerd, maar had nog net geen lift ;P

Hiermee was de dag ten einde, en zo kwam er een einde aan zo ongeveer de eerste dag dat we weer de toerist uit mochten hangen sinds onze aankomst in Nagasaki. Best wel weer leuk ^^

En dat somt eigenlijk afgelopen week wel weer op :P

P.S. Nieuwe foto's zijn te vinden op m'n photobucket. (klik op photobucket :P)