En hij is zooo geweldig. Ik kan tv kijken, radio luisteren, e-mailen, internetten, foto's maken, en natuurlijk bellen :P Mailen met je mobiel is hier trouwens goedkoper dan sms-en geloof ik.
Van de week is er eigenlijk niet heel veel gebeurd, behalve dat we met z'n allen vrijdag naar een chugakko (lagere middelbare school) zijn geweest. De school heet Umegasaki Chugakko, en het was echt suuper cool.
De school voelde echt veel gezelliger aan dan de gemiddelde Nederlandse school. Het complex was zeg maar een groot vierkant, maar dan met een groot zandveld in het midden waar je kon sporten. Als eerste was er een openingsceremonie in de gymzaal, waar we binnenkwamen en vervolgens begonnen alle Japannertjes (van rond de 14 tot 16 jaar) te klappen. We mochten ook meteen met z'n negenen voor al die Japanners gaan zitten (102 in totaal geloof ik), waarna we ons moesten voorstellen, en de leerlingen ons vragen gingen stellen (waaronder of we een vriendje (aan de meisjes natuurlijk, duh :P) dan wel vriendinnetje hadden, wat best wel brutaal is voor een Japanner die je net ontmoet hebt geloof ik :P).
Na deze vrij officiele ceremonie werden we door de leerlingen (vooral de meisjes) meegesleurd naar een klaslokaal in groepjes van drie, waar we verschillende activiteiten gingen doen. Maarten, Mei-Yin en ik hebben origami, kalligrafie, vliegtuigjes vouwen, traditionele Japanse slippers maken, en vliegtuigjes vouwen gedaan. We werden ook nog overdonderd met "nyappi", zeg maar een soort groet die de jongere mensen (vooral de meisjes) nogal eens gebruiken. Natuurlijk moesten we het even nadoen, wat meteen met veel enthousiast gegil werd beantwoord. Ook werd ons een bepaalde Japanse komiek geintroduceerd, die vooral bekend is door de uitspraak "sonna kankei nai!" (in Osaka-ben (dialect) natuurlijk, zodat het lekker plat klinkt -> sonna kankee nee!), wat zoveel betekent als "dat heeft er niets mee te maken" geloof ik (geen elektronisch woordenboek bij me, sorry :P). Iedereen was er in ieder geval vrij enthousiast over dat we het zo goed nadeden.
Toen was het alweer lunchtijd, en hebben we lekker gelunched met een soort van bapao waar we zelf vlees en groente in moesten doen, en een soort van noodlesoep met doorzichtige noodles, en nog een broodje met jam, heeel lekker allemaal. Het was ook enorm gezellig om zeg maar met iedereen uit de klas te eten (lijkt me ook heel gezellig om gewoon iedere dag te doen ipv je eigen verlepte boterhammen elke dag te moeten meenemen :P). Het is echt heel cool om te zien dat er echt een heel sterk groepsverband is in Japan. Natuurlijk hebben wij als buitenlanders ook niet echt iets te zien gekregen van "ijime", zeg maar pesten, maar aan niets was te merken dat dat er voorkwam e.d.
Na de lunch was het voetbaltijd. De mensen die mij een beetje kennen weten denk ik wel dat in ongeveer 6 jaar lang niet gevoetbald heb, en ik zag er ook wel een beetje tegenop, maar aangezien ik te gast was heb ik vrolijk meegedaan. En het was ook enorm leuk, ik heb zelfs nog een keer gescoord ^^ Alleen was ik wel kapot na drie kwartier op het veld heen en weer te rennen (jaja, ik heb geen conditie).
Vervolgens kwam er als laatste de slotceremonie, wat ook weer vrij officieel was, we vertelden hoe leuk het was geweest, en bedankt, etcetera. En toen kwam er dus nog een liedje. Maar wat we niet verwachtten was dat er een compleet kerkkoorgeluid op ons afkwam, het was echt zo mooi om te horen. Ze hadden de leerlingen ook helemaal op stemgeluid neergezet, echt zoo cool.
Filmpje van Mei-Yin's site:
En nog wat foto's: (Dank je Mei Yin ^-^)
En hmm, tja, verder hebben Mei Yin en ik na dit bezoek onze Alien Registration Card opgehaald, eeeen....niets eigenlijk. Da was het weer voor vandaag ^_^
Volgende keer meer foto's van mij :P
1 opmerking:
hihi, Mr Daniel nog wel, lol. Ze noemen je toch zeker wel gewoon Daan hoop ik?
Schoolkinderen in Japan zijn echt superrelaxed ^__^. Mogen ze hier wel een voorbeeld aan nemen.
gefeli met je keitai!
Een reactie posten